Uitbundig behandelde de Tweede Kamer in juni 1910 het “wetsontwerp tot goedkeuring van den verkoop aan de Vereeniging „Beurs voor den Diamanthandel” te Amsterdam, van het aan den Staat behoorende gebouw „Het Arsenaal” aan het Waterlooplein te Amsterdam”. Diverse sprekers voerden het woord (en langdurig), bijvoorbeeld het bekende SDAP-lid Willem Vliegen uit Amsterdam. Hij was tegen de verkoop, hij ziet de noodzaak niet en hij vindt het een mooi gebouw dat niet afgebroken moet worden en vervangen door een nieuw pand ten behoeve van de diamantbeurs. Vliegen heeft de stukken met precisie bekeken en hij behandelt details: “Wanneer ik echter den staat raadpleeg, die achter het wetsontwerp gevoegd is en waarin opgesomd worden de zaken, die van den koop worden uitgezonderd, dan vind ik o. a. de geheele poort in de Nieuwe Amstelstraat, zandsteenen, pilasters met festoenen en wapen, trapbaluster met leuning, marmeren piëdestal in de vestibule, 13 schilderstukken, plafondbeschildering, enz. enz.”
Het is een van de zeldzame keren in de geschiedenis van de Tweede Kamer dat het om specifieke plafonds gaat. Twee ministers verdedigen enkele dagen later de beoogde verkoop en sloop. Ook minister Cool heeft oog voor het detail, hij citeert uit “het bekende werk: Noord-Hollandsche Oudheden, van G. van Arkel en A. W. Weissman” waar men zich “(7de druk, bladz. 91)” zeer positief uitlaat over deze plafondbeschildering.” Nogmaals die plafonds.
Honderd jaar later, 25 januari 2010. De Tweede Kamer bespreekt een vraag van een andere orde, want had CDA-premier Balkenende “afzwakking van het Europese natuurbeschermingsbeleid, Natura 2000” bepleit? Voor het CDA is Ger Koopmans aan het woord. In zijn regio allicht bekend als vroegere melkveehouder. Ik herinner me grote foto’s in verkiezingstijd toen hij kandidaat was en wierf met een kreet om op hem te stemmen. Waarom? Hij zou in Den Haag opkomen voor Noord-Limburg, zoiets.
Het debat is aangevraagd door mevrouw Ouwehand (Partij voor de Dieren). Zij interrumpeert Koopmans tijdens diens bijdrage. Dat verloopt volgens de Handelingen zo:
De heer Koopmans (CDA):
“De CDA-fractie is er trots op dat zij samen met de sector, met dit en met vorige kabinetten, een bijdrage heeft kunnen leveren aan een uitmuntende prestatie van de sector. Geen enkele andere sector dan de agrarische sector in Nederland kan zeggen dat hij de NEC-richtlijn haalt. Daar zouden wij met elkaar trots op moeten zijn.
Mevrouw Ouwehand (PvdD):
Ik neem graag de tijd voor deze interruptie, want ik heb opgespaard.
De voorzitter:
Het is geen meesleepregeling of zo! Kort houden, altijd, sparen of niet.
Mevrouw Ouwehand (PvdD):
Graag. Het NEC-plafond heeft niets van doen met individuele natuurgebieden en dat weet de heer Koopmans heel goed. 40% van de varkens en kippen van Nederland zit rond het meest kwetsbare gebied dat wij hebben. De CDA-fractie heeft daaraan al die jaren niets gedaan.”
Wat Ger Koopmans de NEC-richtlijn noemt (die betrekking heeft op de maximale uitstoot van een aantal stoffen), is in de taal van Esther Ouwehand een striktere aanduiding, het NEC-plafond. Plafond heeft er in een eeuw tijd in de Tweede Kamer een betekenis bij gekregen, ‘bovengrens’. Dat gebeurde (na 1945) aanvankelijk in verband met een financieel maximum (dividend-, loon, salaris-plafond). Dat werd later wat opgerekt met bijvoorbeeld een woord als personeelsflafond, wat indirect natuurlijk met uitgaven te doen had. Maar in 2010 en al eerder blijkt het geldelijke aspect niet meer noodzakelijk, getuige dat NEC- en een emissie-plafond.
Wat niet lang na 1910 in Amsterdam de Diamantbeurs werd (niet aan het Waterloo- maar aan het aan het Weesperplein) wordt momenteel verbouwd tot een centrum voor creatieve industrie. Als er straks, eind dit jaar, een Open dag mocht komen, toch ‘es met een knipoog kijken naar de plafonds.
DIAMANTBEURS (Adformatie)
