Het Duitse elftal (in Nederlandse sportverslagen graag aangeduid als Die Mannschaft) heeft gisteravond verloren van Nederland (in Duitse media gaarne Die Oranjes genoemd). Hoe komt zo’n 3-0 tot stand? Als we bondscoach Löw mogen geloven – en dat mogen we – heeft het te maken van het weggeven van kansen achterin en het niet benutten van scoringsmogelijkheden. Wie denkt dat voetbal een simpel spel is, die heeft gelijk.
TORWART (voorzijde SZ)
Een van de doelpogingen van Duitse zijde die mislukten, was die van Timo Werner. De Süddeutsche schrijft vandaag een beetje meewarig: “Timo Werner hatte die erste Chance, als er den Ball gefühlvoll am Torwart vorbeilegte, aber ebenso gefühlvoll das Ziel verfehlte.” Der Torwart, de keeper aan Nederlandse zijde wordt minder vaak met naam genoemd dan die van de eigen kant. Trouwens, Cillessen is een minder makkelijke naam dan Neuer.
In ouder Nederlands (en in het Vlaams, zegt Van Dale) komt de aanduiding doelwachter voor. Dat is exact hetzelfde woord als Torwart, iemand staat op wacht bij zijn doel. Wachten is in deze lezing allerminst een passieve houding, wachten is als het ware waken, bewaken.
In het Engels (vooral het Amerikaanse -) is dat net zo in het geval van een waiter: dat is in de regel bepaald iemand die niet afwachtend maar een beetje doet, een normale ‘ober’ is de activiteit-in-persoon. To wait is normaliter wel ‘wachten’ maar er zijn sferen waarin de toepassing van dat woord echt actie impliceert.
Kortom, vraag me niet nóg een keer hoe het kan dat Groningers zeggen dat ze druk zijn met het ene en iets anders daarom niet kunnen wachten. Nou vooruit, dit was voor de laatste keer het antwoord op deze vraag, omdat het Nedersaksisch op 10 oktober een wat officieel stempeltje ontving van minister Ollongren.
