München begin december 2017 betekent onderduiken te midden van een snel groeiend leger toeristen op Kerstmarkten in de stad, een bezoekje brengen aan het Lenbachhaus, een avond naar de Herkulessaal. Glühwein is dus evenzeer de geur van deze 8-daagse als de kunst en de activiteiten van die intrigerende Gabriele Münter (jarenlang partner van Kandinsky) of een wérkelijk klassiek concert met werken van Beethoven en Mozart door het Münchener Bach-Chor en het Bach Collegium München.
De FC Bayern München mag op dat menu niet ontbreken besluit ik, vooraf thuis nog in Bedum: onze Arjen Robben is in de Beierse hoofdstad onveranderd een beeldbepalende speler en hem wil ik graag nog een keer live zien spelen. Nu dat toevallig kan in de thuiswedstrijd tegen Hannover ’96, probeer ik via internet een ticket te regelen. Dat lukt, ik hoef daarvoor verrassend weinig van mijn persoon bloot te geven. Viagogo stuurt de kaart keurig op tijd naar Nederland en in Fröttmaning vind ik, hoe toevallig, hoog in de Nordtribune m’n zitplaats. Het kost een duit maar het levert ook iets op: net zo onvergetelijk hoop ik als die keer dat ik Robben onder me zag schitteren in een wedstrijd tegen Hamburg. Het ontslag van Louis van Gaal werd er toen door uitgesteld.
Vooraf kan ik niet weten dat het koud zal zijn op 2 december en evenmin dat Arjen niet opgesteld is, niet eens in Heynckes’ kader opgenomen. Jammer, jammer, maar ik verheug me op een spannende wedstrijd. De eerste aangename verrassing als ik mijn plek vind,- het biedt een schitterend zicht op een prachtig groene grasmat en ik heb dus een super-grootbeeld in de werkelijkheid. Beeldschermen zijn er voor herhalingen. Helaas maak ik daar op de tribune tot mijn schrik in Block 343 ineens deel uit van het contingent aan Schlachtenbummler uit Hannover! Die fans uit Nedersaksen verdringen de kou niet rustig afwachtend zittend op hun tribuneplek maar met het heen en weer gaan om in grote hoeveelheden bier op te halen. En er worden sigaretten gerookt – ik ben deze dag meer passieve roker dan ik in lang geweest ben.
Mijn contingent beantwoordt het “Baaay-ern”, “Baaay-ern” uit de Südkurve door een ritmisch passend tweelettergrepig woord van minder positieve inhoud. Ons Block roept meer, tegen de scheidsrechter, tegen tegenstanders – ik versta niet alles. Verrassend is ook dat de groep pal voor mij – precies een minuut ná het beginsignaal binnen gekomen – niet gewoon op de stoeltjes gaat zitten maar op de bovenste leuning daarvan, vaker nog blijven ze gewoon stáan. Het is een groep van een man of zes, zeven van een jaar of 17,18 met een lichaamslengte die ze geschikt maakt voor volley- of basketbal. Dat prachtige uitzicht op een schitterende grasmat is eensklaps volledig voorbij. Gelukkig zijn er beeldschermen – voor de hele wedstrijd, niet slechts de herhalingen.
In de pauze is de kou inmiddels zover in m’n lichaam gekropen dat ik besluit om van de tribune te gaan om koffie te kopen voor een stukje van het aangeschafte krediet op m’n Arena-Card. Een vriendelijk-jeugdige wachter doet het hek voor me open – ik realiseer me nu hoe ik ook van achteren opgesloten heb gezeten. Hij geeft me een Wiedereinlasskarte 96 Block 343 en zegt: “Die heb je nodig als je straks terug komt.” In Duitsland plotseling getutoyeerd; op m’n werk deden twee directe Duitse collega’s er onafhankelijk van elkaar jaren over om me het Du aan te bieden.
Ik maak lichaamsbewegingen om wat warmer te worden, naast me staan een stuk of 20 agenten in volle uitrusting. Niet tot mijn plezier nadert er opeens nóg een groep van ook een 25 agenten om toegelaten te worden tot ons Block. Is er wat achter me gebeurd? Verwachten ze iets? Hebben ze via de camera’s iets gezien wat mij is ontgaan? Het zal toch niet zijn om het beetje bier dat soms van boven over ons werd uitgestrooid en ook niet het gevolg van het gooien van de draagkartonnetjes waar koffie mee is vervoerd, neem ik aan. M’n capuchon beschermde me meer dan alleen tegen de kou.
De kou, het onverwachte geplaceerd zijn tussen de Hannoveraner, het gebrek aan uitzicht, het ontbreken van onze Bedumer held,- er kan nog meer bij. De enorme ongeordende drukte bij het loket Getränke + Wurst bij het beginnen van de tweede helft blijkt niet af te nemen maar blijft en blijft. Ik besluit de Allianz-Arena te verlaten en m’n meegebrachte radio maar aan te zetten om de wedstrijd niet langer via het scherm maar via de ARD-schakelconferentie op Bayern 1 te volgen: Heute im Stadion….
De man die me beneden het hek opent, vraagt naar de stand. Hij meende dat het 2-1 was, maar ik kan hem vertellen van de correctie door de VAR die meer gezien heeft dan ik. Na deze goede daad haast ik me de donkere kou in op weg van het stadion naar de U. Er zijn geen andere mensen die me door hun route duidelijk kunnen maken hoe ik door het duister bij station Fröttmaning kom, maar de haast verjaagt althans de kou. De FCB neemt achter me verder afstand, ook zonder Robben.
P.S. 4 mei 2019 Arjen Robben kreeg zijn eerste speelminuten vanmiddag – na maanden van blessureleed – vlak voordat zijn contract bij de FCB afloopt. De tegenstander: Hannover ’96.
P.S. 5 juli 2019 Sinds gisteren weten we het: Arjen Robben stopt met profvoetbal en dat trok ook in de hele internationale pers de aandacht. Hieronder een fragment van een tekst in The Guardian van vandaag.
