Wasmiddelen zijn zo’n jaar of tien na de Tweede Wereldoorlog aandachttrekkers in reclameland. Omo, Radion, Persil, ze vechten allemaal om de gunsten van de huisvrouw en zetten grote advertenties daarvoor in. Een grote speler is ook Sunil (van Sunlight, Unilever).
Mevrouw wordt bij de hand genomen, we kijken samen met haar door de microscoop hoe Sunil de was het witst krijgt (kalkzeep is onmogelijk en vuilresten blijven niet achter) en hoe dit wasmiddel minder werk oplevert. Immers, weken hoeft niet, geen scherpe, schadelijke bleekmiddelen gebruiken en blauwen is ook verleden tijd – kijk maar in het pak zo adviseert de buitenzijde: SUNIL is al blauw. Eh, à propos blauwen was vroeger een methode om de was extra wit te krijgen, anders dan Van Dale ons wil doen geloven (“mbt. kalk, linnengoed blauw verven, blauw maken”).
Die kleur, minder rompslomp, de was niet meer hoeven wringen – ik begrijp nu waarom er bij ons thuis Sunil gekocht werd.
