De advertentie is vertrouwd. Een tevreden gezelschap in een zomerse periode – nog niks 1,5-metersamenleving, tevreden lachende gezichten bij vader, het bezoek en een spelend kind. Vakantie! Jaren ’50 in optima forma waarbij hij een heerlijk kopje pittige Douwe Egberts koffie weet te waarderen, hem op het plaatje door mevrouw aangereikt. Is het de buurman die op gepaste afstand mag meedelen in het plezier van de vrije tijd van juli-augustus, staande achter het hek? Is Hans Borrebach de ongenoemde illustrator van het tafereel?
Vragen te over in deze advertentie, die op een speciale brandwijze van de koffiebonen wijst en terloops een versheids-argument invoegt: er is grote vraag, dús D•E is altijd vers bij Uw winkelier verkrijgbaar.
Het grootste probleem is het bijvoeglijk naamwoord bij kop: een lekker kop koffie.
• Een lekkere kop koffie: OK
• Lekker, een kop koffie: OK
• Een kop lekkere koffie: OK
• Een lekker kop koffie: rara
