Voor 65 jaar: zomer 1955 in advertenties (35). Zoals thuis tegen het eitje getikt wordt

Iemand vertelde me hoe een familielid op bezoek z’n gekookte eitje bij de broodmaaltijd consumeerde, anders dan wat thuis de gewoonte was. De man maakte de bovenkant van de schaal kapot, brak de stukjes eraf en sneed toen de kaal gemaakte kop eraf en at dat op. Vervolgens pakte hij een hulpstuk in de vorm van een lepeltje om de rest uit het ei zelf – inderdaad – op te lepelen.
Iemand anders aan tafel bij een broodmaaltijd (of zelf bij die gelegenheid bij anderen op bezoek), dat kan leerzaam zijn en zeker voor kinderen. Mijn opa gaf bij het hardgekookte ei deze les: tik met de botte zijde van het mes ter hoogte van het kapje van het ei tegen de schaal, draai het mes en snij dan met de scherpe kant de kop eraf; wip het eiwit eruit met een lepeltje net als de rest van het ei.

Eieren, er werd in de zomer van 1955 geregeld voor de consumptie ervan geworven door een branche-organisatie die zich niet in de advertenties bekendmaakte maar die het Produktschap Pluimvee en Eieren betrof. Begonnen ze een jaar of tien later via radioreclames te zingen van Eenmaal per etmaal een eimaal? Hieronder drie op een rij:

De zesjes lijkt de huidige Van Dale niet te kennen, even onvindbaar als het vijfje in deze betekenis.

P.S. Eenmaal per etmaal een eimaal kwam rond 1974 onder vuur te liggen in verband met de hoeveelheid cholesterol die er dan geconsumeerd werd. Daarmee kreeg het Productschap voor Pluimvee en Eieren kritiek te verduren. Daarvan was J.T. Mellema de voorzitter, hij verdedigde de reclame in het openbaar. Jur Mellema was van 1959-1972 Kamerlid en een poos de fractievoorzitter van de CHU die bijdroeg aan het ontstaan van het CDA. Hij overleed in 2017. In de Handelingen van de Tweede Kamer van het hele kalenderjaar 2017 komt zijn naam niet voor – en dat is uitzonderlijk als een vroeger Kamerlid van betekenis overlijdt. Peter de Waard schreef over hem in De Volkskrant van 20 juni 2017 onder de kop “Schavuit van de Christelijke Historische Unie”. Meindert van der Kaaij had op 22 mei in Trouw iets subtieler over Mellema geschreven met de tekst: “In de privésfeer deed de landbouwspecialist de wenkbrauwen fronsen.” Een auto-ongeluk door drank en een huwelijk met de vrouw van een collega: zijn dat de veroorzakers van die teksten een halve eeuw later? Maakt dat dat Mellema niet herdacht is? Zelfs het Dagblad van het Noorden berichtte niet over het overlijden van deze herenboer uit Nieuw-Scheemda.

Vreemd is ook dat parlement.com geen plaats van overlijden noemt en dat er bijvoorbeeld via mensenlinq.nl geen overlijdensadvertentie vindbaar is. Raadsels.