Een ontspannen en gevatte Chris van Dam was gisteravond te horen bij Dit Is De Dag (EO Radio 1). In Tijs van den Brink vond hij een prima tegenspeler en zo hoorden we nieuws: Van Dam mag onvoldoende hoog op de laatste CDA-lijst geplaatst zijn, afgeschreven is hij nog niet. Hij prees het CDA-gedachtengoed, de partij en hij hoorden bij elkaar, zoveel was duidelijk en dat klonk minder klef dan wat dat andere lid destijds in de Rijnhal zei, “ik gelóóf in deze partij”.
Vanmiddag was Hugo de Jonge in de Eerste Kamer om een wetsvoorstel te verdedigen, het ging alweer over corona. De minister van VWS (beheerst, misschien moe aan het eind van een lang en zwaar schooljaar maar altijd bereid om ons de details nogmaals uit te leggen en ook nog wel meer dan eens) noemde een groep mensen heel erg te goeder trouw.
Welke mensen? Ik schrok zo, dat ik niet meer op de context lette. Zo’n domineeszoon die te midden van zijn politieke en breed schaatsende lange-afstands-ABN plotseling spreekt van “een beetje zwanger”, of nee “heel erg te goeder trouw”. Nou ja, dat komt op hetzelfde neer.
Te goeder trouw is zo’n juridische manier van zeggen die in feite niet nader te nuanceren is: het is van tweeën één, of wel of niet te goeder trouw. In de Handelingen van de vergaderingen van de Tweede Kamer van de laatste 20 jaar vind ik nauwelijks voorbeelden van nuanceringen van (wel of niet) te goeder trouw. Het enige type is de onderstreping volkomen, volledig, echt, geheel, volstrekt. Die woorden geven in deze sfeer aan dat de spreker (niet zelden een jurist) er persoonlijk van overtuigd is dat er sprake is van goede trouw. Van jezelf zeggen dat iets te goeder trouw was, mmm, nee liever niet.
In de Tweede Kamer zegt minister Hoekstra een keer tegen Henk Nijboer (PvdA): “Ik wil met alle liefde nog eens een keer kijken naar de precisie van die antwoorden, maar ik meen eerlijk gezegd wel dat ik daar al meerdere keren meer dan te goeder trouw antwoord op heb gegeven.”
Méer dan te goeder trouw – dat is net zo’n onderstreping als heel erg te goeder trouw wat minister De Jonge vandaag in de Eerste Kamer overkwam. Misschien horen we er wat onterechte ergernis in uit de mond van Hoekstra, zoals De Jonge iets een zekere nadruk verleende op een manier die niet kan. Nu ja, tot dusverre niet kon, maar wie weet zijn deze twee ex-lijsttrekkers van het CDA samen op weg, Zij aan zij, om nuanceringen aan te brengen in dat toch vrij absolute begrip. Daarmee leggen ze wel de bijl aan de wortel van de boom die te goeder trouw heet.
Is Chris van Dam meer jurist dan Hoekstra? Hij moet hier een oordeel kunnen vellen. CDA-voorzitter in spe? Hij wilde het niet uitsluiten gisteren bij Tijs van den Brink.
