Alles wat aan externe, zeg maar decorfeiten bij een eerste kleine check lijkt te kloppen is wáar in De Hollander. Waarom zou dan ook niet de beschrijving correct zijn van die Engelse B&B? Daar verblijft een van het onafscheidelijke trio wadlopers met zijn vrouw, net op het moment dat een van de andere twee omkomt bij een oversteek van Krummhörn naar Borkum. Het roept de logische vraag op: hoe zou Mathijs Deen zich feitelijk voorbereiden? Zoeken via Booking.com en Wikipedia naar een wadloopplek aan de Oostkust van Engeland (Lower Halstow) of er echt heen gaan en er een poos verblijven, de onaangestoken kaarsen bij het altaar in de plaatselijke kerk zien en die vervolgens een rol geven in het boek? Of is het louter op basis van een afbeelding op de Engelse Wikipedia?
Zou hij naar Manslagt in Oost-Friesland geweest zijn en er café Nienhof bezocht hebben, de Apfelkuchen daar geproefd – of wordt een auteur op een realistisch spoor gezet door Tripadvisor? De Kluntjestuv (op Borkum is er een café Kluntje) moet een spoor nagelaten hebben in de naam van de rector van het gymnasium in Aurich, Günther Kluntje. Ja, we zijn in de wereld van de thee die sterk is, maar gelukkig gedronken wordt met klontjes plus een wolkje room. Ik hoef geen kaart van Borkum te pakken om er zeker van te zijn dat zich daar werkelijk een Tüskendör Deich bevindt, veronderstel ik. Borkum bestond nog niet eens ontzettend veel jaren geleden uit twee eilanden, daar kan tüskendör mee te maken hebben.
De geografische namen dragen bij aan de echte, althans de overgebrachte authenticiteit van de omgeving, voor de personages geldt hetzelfde. Wie zijn de hoofdpersonen en dan ook maar even de vraag: wat is in de kern het verhaal? Drie Duitse wadlopers hebben alle Waddeneilanden al eens “belopen” en ze hebben als pioniers veel reclame gemaakt voor hun sport. De overtocht naar Borkum resteert op de to-do-list, de moeilijkste, misschien wel onmogelijke taak. Voor het welslagen is er een hoogst zelden voorkomende mix van omstandigheden nodig. Daarop letten Aron, Peter en Klaus, de een nog meer dan de andere twee. Zij zijn niet zozeer meer gezworen vrienden maar wel teamgenoten die elkaar beloven alles daar voor opzij te zetten. Maar als de tocht naar Borkum theoretisch eenmaal echt kán, is Aron (woonachtig in Oldenburg) met zijn vrouw in Kent. Peter uit Aurich voegt zich door een verkeersopstopping laat bij Klaus (uit Lübeck) en dan slaat het noodlot helemaal toe tijdens de tocht: Klaus verongelukt dodelijk. Wat is er precies gebeurd? Zijn lichaam wordt door de Nederlandse Marechaussee gevonden op De Hond, geborgen en naar Delfzijl gebracht.
Naar Delfzijl, naar het ziekenhuis Delfzicht. Bestond dat nog? Terloops lezen we dat het spoedig zal verdwijnen en dat er dus achterstallig onderhoud is – mooi en authentiek. (Blz. 37)
