Maandelijkse archieven: augustus 2023

Allicht geldt voor het werk van Godfried Bomans hetzelfde en ook voor dat van Marten Toonder en andere meer hedendaagse lichtvoetigen: doch is een al wat bedaagd voegwoordje dat desondanks nog goede diensten kan bewijzen. Ik neem aan dat er … Lees verder →

Bij de belangrijkste handelingen die de schrijver Carmiggelt toepast om de lezer actief te laten zijn, is de methode van het verspríngen (niet ver springen in de zandbak zoals in dat onderdeel van de atletiek): een bepaald woord wordt vanuit … Lees verder →

Een keer met een technische term uit de taalkunde beginnen? Bahuvrihicompositum. We citeren de elektronische Van Dale: “samengesteld woord dat aangeeft dat iem. of iets datgene bezit dat door de samenstelling wordt uitgedrukt (bv. bleekgezicht, dikhuid, driehoek)”. In een eerdere … Lees verder →

De tweede naamval vrouwelijk enkelvoud combineren we met der en niet met des (dat mannelijk of onzijdig is). De Nederlandse taal is soms behelpen! Dat merkt Carmiggelt op bij de vertaling van one womanshop maar ook in het tweede stuk … Lees verder →

Van het begin tot het einde van de Kronkels, strooide Carmiggelt geregeld gedateerde taal door zijn tekst. Dat konden simpele, eigenlijk uitgefaseerde woordjes zijn als doch (een onderwerpje om op terug te komen), daar ‘omdat’ of derhalve ‘dus’ maar ook … Lees verder →

Carmiggelt had succes met het ophalen van kindertalige uitingen onder zijn lezers, maar hij lette ook in dat opzicht goed op wat hij zélf in het wild kon oogsten. Bij Verhaaltje (in Haasje over p. 212-214) schrijft hij heel concreet … Lees verder →

In Vroeger kon je lachen volgen enkele verhaaltjes van een vakantie in Zwitserland elkaar op. Met de volle bus gaat het in de hitte van Ascona naar Luino in Italië. Gauw de bovenraampjes open om verkoeling te krijgen! Maar ze … Lees verder →