Auteursarchieven: Siemon

Als Onder Professoren begint met Een telegram – de blijde mare die de Rijksuniversiteit in rep en roer en Hermans’ roman direct op toeren brengt, een Nobelprijs! – komen direct in de eerste 6,7 regels drie verkleinwoorden voor: boerderijtje, buitenhuisje, … Lees verder →

Hermans moet zich geërgerd hebben aan de hoeveelheid Engels in het dagelijkse leven, in het midden van de jaren ‘70. Toen al! Maar ook nieuwer, eigentijds Nederlands trof hem blijkbaar, zoals bijvoorbeeld het gebruik van ergens (dat vage en nuancerende … Lees verder →

Het kunnen kleinigheidjes zijn (de telegrambesteller die op blz. 12 Goeiemorrege zegt) maar ook dingen die door de auteur veel breder uitgemeten worden in Onder Professoren. W.F. Hermans moet wel geïrriteerd geweest zijn over het frequente en daarmee irrelevante gebruik … Lees verder →

Van een van m’n studenten leerde ik een keer een onderscheid dat ik had behoren te kennen: het verschil tussen ten slotte en tenslotte. Ten slotte is ‘als laatste’ – tenslotte is ‘welbeschouwd’. Ten slotte zou ik, vooruit, een bijwoord … Lees verder →

Dit reeksje van drie bijdragen ontstond door lezing van Schaduwleiders. Rollen en invloeden van ‘tweede mannen’ in de politiek, het boek van Kees Versteegh. (Amsterdam 2021) Van het ene naar het andere boek (van Klaas van Berkel) stuitte ik op … Lees verder →

In de vroege jaren ‘70 van de vorige eeuw had de Rijksuniversiteit Groningen te maken met een paar affaires die landelijk de aandacht trokken. Daar was dus eerst de zaak-Vermaning (zie de vorige aflevering): vónd de Drentse amateur-archeoloog “artefacten” van … Lees verder →

Dit stukje is in feite een opmaat naar de blogbijdrage van komende maandag. Eigenlijk is het een herhaling van de aankondiging van Mieke van der Weij kortgeleden bij Nieuwsweekend dat Peter de Bie op 17 december a.s. nog eenmaal zal … Lees verder →